|
İnsan Doğduk Ama.. Olabildik Mi?
Ezelden gelmişiz, ruh ve nefs ile,
Bize secde etmiş, melekler bile...
Bir de kendimize, soralım hele...
İnsan doğduk ama.. Olabildik mi?
İrfân savaşında, en yüce sancak,
Ezelden ebede, ilimdir ancak.
Nesilden nesile, servet sunacak;
Kültür köprüsünü, kurabildik mi? ..
Cehâlet denilen bir kanser türü,
Diyor ki 'Hedefim, islam kültürü'
O habis ellerden kara mühürü,
İlim silahıyla, alabildik mi?
Gaflet bulutları, ufka çökerken,
Has toprağa, kırma tohum ekerken,
Durmadan yüzeye cilâ çekerken;
Çürüyen özleri, görebildik mi?
Dünya nîmetini yanlış tanırken,
Günlük yaşamayı, amaç sanırken,
Kostümle, dekorla oyalanırken,
Varoluş sırrına, erebildik mi? ...
Ezel andımıza, bağlı kalıp da:
'Tevhîd' ışığında, birlik olup da,
Yetmiş üç fırkadan, ibret alıp da;
Bir çatı altına, girebildik mi? ..
Gönüller muhtaçtır, sık yıkanmaya,
Ölümler mi gerek, dostu anmaya?
Sevgi kâsesinden, yudum sunmaya,
Bir kapı bulup ta, çalabildik mi?
Hani bir zamanlar sazda düğünde,
Soframız dolardı, her üç öğünde,
Ne var ki çâresiz, o kötü günde,
Yanımızda bir dost, bulabildik mi? ..
Kimimiz yürürken, şer izlerinden,
Duyduk mu, 'dur' diyen sesi derinden
Ve o korkunç öfke denizlerinden,
Sükûn sahiline, gelebildik mi?
Kibir çılgınları, boğmuş barışı...
Kan kokmuş dünyanın, her bir karışı.
Rekor üretirken, açlık yarışı;
Adâleti üstün, kılabildik mi?
Hamurda bencillik mayası varken,
Hukuk tarifine, sözcük ararken,
Başkasına kılı kırka yararken,
Kendimize hesap sorabildik mi?
Hırs perdesi varsa, insan gözünde,
İbreti görür mü, kefen bezinde?
Allah korkusunun parantezinde,
İftiradan uzak durabildik mi?
Zillete baş eğmez, helâli bilen,
Hâramzâde derler, aslını silen...
Bize ondört asır, öteden gelen;
Mîras kıymetini, bilebildik mi?
Rabb'im nurlu kıldı, beşer rengini,
Cihana vermedi, akıl dengini,
Mahluklar içinde, şeref zengini;
İnsan doğduk ama.... Olabildik mi?
(1991)
|