Insani, insani vasiflardanm soyutlayan, cikaran iki düsman. Nefis, insana yaptiklarini, yanlsi dahi olsa dogru gösterir. Gurur ise biliyor olmasina ragmen geri dönüsüne veya ertelemesine sebeb olur.
Insan kendi ic aleminde, yaptigi hata ve yanlislarin nefis eksenli oldugunu bilebilir lakin yine de ayni hatalara devam edebilir. Burada gurur vasfinin öne ciktigini görmek mümkündür. Eskilerimizin ifadesi ile küfürün temelinde yatan önemli unsurlardan biridir gurur.
Önceleri yapmadiginiz fakat yeni yeni alisageldiginiz birtakim amellerde, eylemlerde bulunabilirsiniz. Hatta bu yaptiklariniz sayet yanlis ise bunun farkinda da olabilirsiniz. "yaptigim yanlis" demek de yetmez burada. Geri dönmeyi ve yaptiginizin yanlis ve hatali oldugunu düsünüyor, bir cikis yolu ariyor ve rabbinize siginiyorsaniz, bu dönüs icin atilmis olumlu bir adimdir.
Ancak, "görelim bakalim sonu nereye varacak" duyarsizligi icerisinde hareket ediyorsaniz ya tevbenizde ya da dönüs isteginde samimi degilsinizdir veyahut da da nefsinizin sizi elinde oyuncak olarak kullanmasina izin veriyorsunuz demektir.
Yapilan yanlis veya hatalarin baskasina atfedilmeside mümkündür. Yani "buna sebeb olan falancadir" düsüncesine sahip olmakta mümkündür. Ve ona olan kizginliginiz bazi gercekleri görmenize engelde olabilir.
Affedilmeyen hata yoktur. Yeterki samimiyetle tevbe edilsin. Affetmem diyorsaniz, gururunuz engel oluyor demektir.
Hata islenir ve buna devam edilir. Ancak her nedense hata sebebi olarak birileri kabul edilir. Halbuki, Yüce kitabimizda hicbir kimsenin diger bir kimsenin günahini yüklenmeyecegi ifade buyurulur. Yani yaptiklarimizi baskalarinin sirtina yükleyebilmek gibi bir lüksümüz yok. Biz yaptigimiz yanlislari her ne kadar baskalarina yüklemeye kalksak veya kendimize mazeret arasakda neticede isleyen biz oldugumuza göre sorumlusu da biz olacagiz demektir.
Söyle bir soru sorulabilir; Yapmis oldugunuz hata veya yanlislarda, birilerini suclarken, sucladiginiz kisi veya sahislar, size eylemlerinizi zorlmais midir veyahut baski altinda mi tutmustur. Yoksa kizginliginiz, öfkeniz ve nefsinizin sizi kör etmesi neticesi kendi iradenizle mi bunu islediniz?
Sayet cevabimiz sorumlulugun bize ait oldugunu söylüyorsa o halde, kendimizi tekrar gözden gecirmek durumundayiz.
Kendi hatalarimizi baskasina mal etmek ne kadar dogrudur acaba? Vicdaninin temize cikarmak niyetinde olan insanlarin sürekli basvurdugu bir yöntem olan bu girisim belki gecici bir sre kendini rahatlatacaktir ancak hesab gününde kendisini kurtarmaya yetmeyecektir.
Nefis ve gurur öyle azili düsmanlardir ki, yapilan hatalari temize cikarma girisimleri disinda, yaptigi yanlislari kücük görmeye kadar da götürebilir. Bu yine vicdani rahatlama girisiminden baska bir sey degildir.
Bir insan, nefsinin ve gururunun penceleri arasinda sikismis ise, esaret haytainda oldugunun farkinda degildir.
Kurtulmasi mümkündür. Azim, gayret ve sabir. Ve tabi ki her seyi gören, bilen ve affeden Yüce Rabbimizden dua ile yardim istegi.
Recete bellidir. Eczahane bellidir. Receteyi almakda yetmiyor. Illa da ilaci kullanacaksiniz. Nefsinize agir gelse de yanlislarimizin idarekinde olup, gururumuza da dokunsa dönüs yapmak zorundayiz. Bu kolay olmamakla beraber ayni zamanda insana aciyi da tattiran bir husustur. Ancak unutmamak lazim ki, ilaclar da acidir ve tadi güzel degildir. lakin kullanildigi takdirde Allahin izni ile sifaya sebeb olurlar.
selam ve hürmetlerimle...