Icinde yasadigimiz dünyanin var olan gerceklerini göz önünde bulundurmadan bazi hakikatlerin anlasilmasi zordur. Zira, sosyolojik bir kaide ile ifade edecek olursak " toplumlar hakim ve dominant kültürün etkisinden uzak kalamaz" gercegi ile bu manaya bir nebze yaklasmak mümkündür.
Her ülkenin elbette kendi kültür, örf, adet ve yasam profilleri vardir. Lakin, dünya genelinde hakim ve yaygin olan kültür ister istemez ve özellikle günümüzde, kitle iletisim vasitalari diye bildigimiz Medya araciligi ile, evlerimize kadar girmekte ve bizleri etkileyebilmektedir...
Düne kadar cok sevdigimiz bir insani, bugün sayet "kendimizden" uzak görüyor veya aldigimiz bilgiler! dogrultusunda yerebiliyor isek, degerlendirme, ölcü veya kime ne kadar güvenmeli, nasil bilmeli noktasinda eksiklerimizin oldugunu ifade edebilir ve bunun olusumda da Medyanin etkisini göz ardi edemeyiz.
Kiyamete kadar baki kalacak olan ve bizleri yaratan "ULU YEZDAN" in koruyacagina dair ahdini üzerine aldigi, hic bir güzellik disinda kalamaz, her güzellik onun icindedir, diye tarif ettigimiz Dinimimizin, en uygun insan profilini cizdigine ve yetistirdigine inancimiz sonsuzdur. Lakin daha önceki yazimizda da belirttigimiz üzere; "söylem modundan, eylem moduna gecilmeyen" hic bir hareketin verimli olmasi düsünülemez gercegi ile, bunun eksikligini hissediyor ve birebir yasiyoruz.
Bizi "BIZ" yapmasi gereken unsurlar nelerdir sorusuna verilecek cevabimiz hazir olmasina ragmen, verilen cevabin geregi olan gercekleri göz ardi edebilmek de bazen hünerlerimiz arasindadir.
Kistas ve ölcülerimizin temel referanslari nelerdir, bu soruyu kendimize ciddi ciddi yöneltmemiz gerekir. Bazen elimize bir kalem alip üzerimizde tasidigimiz vasiflari kagida dökebilmeli ve her ne olursa olsun, A'dan Z'ye kendimize bir cizgi cizmeliyiz, Bugün icin a konusundaki düsüncelerimiz belirli bir zaman sonra gelisim noktasinda bir seyir takip etmiyorsa - a noktamizin olumsuzlugundan sikayetci durumda isek- o zaman bizlerin okumasi ve yasamasi, okumus olmak ve yasamis olmak dan ziyade kendimizi avutmayi da icinde barindirir.
Kim olursa olsun, hosumuza gitsin veya gitmesin, var olan hakikatler ifade ediliyorsa bunlari kabullenmede, kisiye özel muamaleden ziyade, dile getirilen konularin üzerinde yogunlasmalidir.
Bir kimse cok sevdigi bir arkadasina sir verir. Her ikisi de yatili okuldadirlar. Arkadasin birisi:
- Ben bu gece okuldan kacacagim, der " ama kimseye söylemeyeceksin tamam mi, diye de tenbih de bulunmayi ihmal etmez
Gece vakti kacacagi sirada kapida nöbetciyi bulur ve kacamaz. Nöbetci, kendisini bekledigini söyleyince sasirir.
-Beni mi, peki ama neden?
- Kacacagini bildirdiler, cevabini alir.
Ertesi gün ayni kisi cok sevdigi arkadasina sitem de bulunur ve kizar, hatta darilma noktasina gelir, lakin arkadasi kendisine su sözleri söyler.
- Ben seni seviyorum, onun icin yaptim, zira gece yarisi sokaklarda basina birsey gelse ben üzülürüm. Bundan da ötesi Annen ve babanin icine düsecekleri durumu da göz önüne almalisin. Ayni zamanda fark edilmen durumunda okuldan atilman sözkonusudur, bütün bunlarin olmasini sen de istemezsin herhalde,der
Az önce arkadasina cok kizan bu kisi;
- Haklisin, herhalde senin yerinde ben olsam aynisini yapardim, canim arakadasim, diyerek kendisine sarilir.
Olayin, kendi aleyhine gelismesine ragmen, dogruya, haklisin diyebilmek, herhalde, amiyane bir tabirle "asil yigitlik" olsa gerektir.
Dikkat ceken husus sudur: Her ne kadar eylem kisinin aleyhine de olsa, bu eylemin icerisinden dogru degerlendirme ve ölcü neticesinde cikarilan hakikatlerdir.
Bu dürüstlügü yakalaybilmek elbette hepimizin arzusu ve hatta sahip oldugumuz bir vasif olabilir. Ancak bu tür davranislarin bir ölcümetresi olamayacgi gibi, olay, zaman, sartlar ve kisilere mahsus da kalmamalidir.
"Basiniza, hosunuza gitmeyen bir Habesi dahi imam tayin edilse, ona itaat ediniz" gercegi, bizlere aslinda cok dersler vermektedir lakin yüzeysel ve soyut degerlendirmelerin sonu olmadigi gibi hakikatin kendisini yakalamakta da bizlerin önüne engeller koyuyor...
selam ve hürmetlerimle...