Emanetlere riayet konusunda, İnşaallah yarım kalan konumuza devam edelim.

Emanetler,Allah'ın iki emeneti olan karı koca ve en kıymetli üçüncü emanet olan çocuklardır.                                                                                                           Eşler eğer kendilerinin bir birlerine Allah'ın emaneti olduklerının farkında olmazlar ve ya olamazlarsa,yavrularının emenet olduğunun farkında olamayabilirler.                          Eşler bir birlerine sevgi ile bakamadıktan ve biri birlerini sevemedikten sonra emanet oldukları da anlayamazlar.

Zira ailede sevgi şarttır. Allah rasulüne Uhud nedir yaresulüllah diye sorulduğunda,oda uhud bir dağdır biz uhud'u severiz uhud'a bizi sever. Yani sevgi karşılıklı olmalıdır.

İslam karşı olmamakla beraber görücü usulüyle evliliğe hoş bakmamıştır. Çünkü Nikah'ın şartı üçtür A,akit,B.Şahit C. Mihirdir. Akit sözleşmedemektir.                                          İki insana sözleşmeden yani akitleşmeden nikah yapılamaz.                                            Siz bir birlerini sevmeyen iki insanı bir eve koyarsanız,bırakın emanet olduklarını bilmelerini o evde anarşi çıkar ki,bunlardan gelecek çocuğun emanet olarak geldiğini bilebilmeleri düşünülemez bile.

Ama biz normalden bahsediyoruz. Ailenin önce bu emanetin emanet olduğunu iyi bilmeleri ve ona güzel bir isim vermeleri güzeldir. Aile bu çocuğa yani emanetlerine iyi bir örnek olmalı, çocuk anne ve babaya baktıkca onları kitap okur gibi okumalıdır.

Rabbimizin (Yapmadığınız şeyleri başkasına neden söyliyorsunuz )hitabı gereği yapmadıklarımızı yavrularımıza söylemenin bir anlamı yoktur.

Aile yavrularına ne verebilirse küçük yaşlarda verebilir. Okula başlayan yavru Annesine siz böyle diyorsunuz öğretmen böyle diyor demeye başlarki artık emanet yavaş yavaş başkalarının emaneti olmaya başlar.

Allah: Taha suresinde Ailene ve çocuklarına Namazı emret diyerek bizi uyarmaktadır.

Netice olarak,Çocuklarımızın bize bir emanet olduklarını anlayamazsak,yalnız onların değil kendimiz içinde dünya ve ahiret mutsuzluğuna yol açmış oluruz.

Elbetteki, ortam iç açıcı değildir bil hassa çocuklar için. Çocuğun yetişebilmesi için üç unsur bir arada olması lazımdır. Aile Okul ve Toplum.Eğer bu üçüzlerin görüşleri çatışıyorsa çocuk yetiştirmek oldukca zordur. 

Ama zordur diyerek bize verilen emanetlere elbette ihanetlik edemeyiz. Anne baba her zorluğa göğüs gererek emanetlerine sahip çıkmalı onlara dünya ve ahiret mutluluğunu hazırlamalıdır.

Okuduğum bir yazı ile bu konuyu kapatmak istiyorum. Pakistanın dev şaiiri Muhammed ikbal: Hatıratında diyorki:                                                                                   Genclik yıllarımdı evimizin önünde bahçemizi kazıyordum, Bababam evde yoktu bir dilenci geldi annem dilenciye bir şeyler verdi.                                                                           Aynı dilenci ertesi gün yine geldi ve Annem yine bir şeyler verdi.                                   Dilenci üçüncü gün yine geldi, annem yine verdi bir şeyler, ama bende kızdım ve dilenciyi tartakladım diyor İkbal. Dilenci Babamı tanıyor olacakki beni Babama söylemiş.

Babam akşam evimize geldi,annem soframızı hazırladı yemek yerken babam anneme dedi ki hanım ben çarşıdan gelirken bir kilo ciğer getirseydim sende dikkat etmeyerek o ciğeri tavada yaksaydın ne olurdu. Annem dediki ne olacak bey vazifeme dikkat etmemiş olurdum. Öyleyse bize Allah'ın verdiği bir parça et emaneti olan yavrumuza neden dikkat etmiyoruz deyince ellerimin arasına başımı aldım saatlerce düşündüm ve yaptrıklarıma pişman oldum.

Bizlerde bize verilen bir et parçası olan emanetlerimizi güzel pişirmeye gayret edelim yoksa yarınlar çooook geç olabilir.İnşaallah gayret bizden hidayet Allah'dan olsun.